دیروز مهندس موسوی رهبر جنبش سبز پس از مدت ها سکوت بیانیه ای مفصل و کامل در مورد آینده جنبش خطاب به تمام هواداران میلیونی این راه سبز امید صادر کرد.وی دراین بیانیه به تبیین فضای کنونی و همین طور مسیر پیش رو پرداخت و به پرسش اساسی چه باید کرد که هم اکنون ذهن تمامی سبز اندیشان را مشغول کرده است پاسخ داده است.
مهندس موسوی در شرایط کنونی با انتشار این بیانیه نشان داد که برای ادامه مسیر خود جدی است و اجازه نخواهد داد که سرمایه عظیمی که بر اثر این رخداد اخیر شکل گرفت رو به زوال و خاموشی گراییده شود.وی اشاره میکند که راه سبز امید ترکیبی است که وی برای هرکدام از کلمه هایش اهدافی را در سر پرورانده و به وسیله آن مسیری را ترسیم کرده است که به پشتوانه اهل بیت عصمت طهارت باعث امید و پیروزی ایرانیان خواهد شد.
چندی پیش، زمانی که از این نام برای بیان ویژگیهای حرکت شما استفاده کردم تصور برخی بر آن قرار گرفت که حزب یا جبههای جدید در حال تشکیل است، حال آن که این راه به هیچ وجه مشابهی و یا جایگزینی برای سامانهاي سیاسی رسمی نیست و نیاز به آنها را منتفی نمی کند، بلکه حرکتی اجتماعی و دامنه دار برای ترمیم و ایجاد برخی از بنیادین ترین زیرساختهای سیاسی است که همه شئونات کشور را تحت تاثیر قرار خواهد داد و از جمله تشکلها و احزاب برای فعالیت ثمربخش بدانها احتیاج مبرم دارند.
این حرکت یا شبکه اجتماعی چگونه و در چه بستری شکل میگیرد و هدف موسوی از بیان این جمله چیست؟ به عقیده نگارنده خواست موسوی زنده نگه داشتن بدنه جنبش در بستر بحث های درون گروهی است وی در قسمتی از بیانیه اش مستقیما و مصداقی به آن اشاره میکند:
این واحدها عبارت از گروههایی کوچک اما بسیار متکثر از همفکرانی است که در قالب روابط سابقهدار دوستی یا خویشاوندی یا همکاری نسبت به هم آشنایی و اعتماد پیدا کردهاند، به صورتی که انحلال آنها امکانپذیر نیست، زیرا به معنای انحلال جامعه است.... جمعهای خویشاوندی، همسایگی، دوستی، جلسات قرآن، هیئات مذهبی، کانونهای فرهنگی و ادبی، انجمنها، احزاب، جمعیتها، تشکلهای صنفی، نهادهای حرفهای، گروههایی که با هم ورزش میکنند یا در رویدادهای هنری حاضر میشوند، حلقه همکلاسیها، گروه فارغالتحصیلانی که هنوز دور هم جمع می شوند، همکارانی که با یکدیگر صمیمیت یافتهاند.
وی همینطور هدف خود را در تشکیل این شبکه های اجتماعی تجدید و تقويت هويت ملی ، بر وحدت حول حداقل نکات مشترک برای ترمیم و ایجاد برخی از بنیادین ترین زیرساختهای سیاسی قلمداد میکند.
شبکه اجتماعی راه سبز امید مورد نظر مهندس موسوی قطعا هدفی جز احیای تفکرسیاسی در کشور و آگاه سازی جامعه در بستر آن را دنبال نمی کند..چیزی که مدتهاست حاکمیت کنونی کشور سعی در گرفتن آن از مردم کشور دارد.استحمار سیاسی هدفی است که همواره حاکمان اقتدار طلب به منظور ادامه سلطنت جابرانه خود دنبال کرده اند.وی به این مورد هم به خوبی اشاره می کند:
اکثریت تنها زمانی به پیروزی میرسد که به اجماع نزدیک شود و آن گاه از مشروعیت غیرقابلمقاومت برخوردار خواهد شد که توجه خود را نسبت به دغدغهها و حقوق کسانی که امروز یا فردا ممکن است متفاوت با او بیندیشند و در اقلیت قرار گیرند به اثبات برساند.
همان طور که بارها اشاره کرده ام زنده نگه داشتن و گسترش جنبش و این شبکه در طول این 4 سال پیش رو قطعا زمینه را برای تحول و تغییر اساسی در عرصه حاکمیت کشور آماده خواهد ساخت.زیرا در طی این پروژه آگاه سازی عده زیادی از مردم کشور با واقعیت حاکمیت توتالیتر موجود بیش از پیش اشنا شده و بر اثر ناکامی قطعی دولت کنونی در تحقق وعده های پوپولیستی اش به مردم شاهد گرایش شدید توده مردم به یک ایده و تفکر نوی حاکمیتی خواهیم بود.تفکری که مهندس موسوی در قسمتی دیگر از بیانیه طولانی اش به خوبی به آن این گونه اشاره میکند:
در میثاق ملی ما مشروعیت همه ارکان حکومت متکی به رأی و اعتماد مردم است...تأمین آزادیهای سیاسی و اجتماعی، رفع تبعیض، امنیت قضایی و برابری در مقابل قانون، تفکیکناپذیری آزادی، استقلال و تمامیت ارضی کشور از یکدیگر، مصونیت حیثیت، جان و مال اشخاص، ممنوعیت تفتیش عقاید، آزادی مطبوعات، ممنوعیت بازرسی نامهها، استراق سمع و هر گونه تجسس، آزادی احزاب و جمعیتها، آزادی برگزاری اجتماعات، تمرکز دریافتهای دولتی در خزانهداری کل، تعریف جرم سیاسی و رسیدگی به آن با حضور هیئت منصفه، آزادی بیان و نشر افکار در صدا و سیما و بیطرفی آن و . . . هر یک اصولی روشن از قانون اساسی ما را به خود اختصاص دادهاند.
بی شک تحقق این آرمان شهر دور از دسترس ما نیست.تنها باید با تشکیل این شبکه اجتماعی مورد نظر رهبر جنبش و فعالیت های شبانه روزی در جهت آگاه سازی مردم نسبت به حقوق اساسی شان که حتی در بستر همین قانون اساسی نیز نهفته است بیش از پیش تلاش کنیم.قطعا روز تحقق این حقوقی که متاسفانه تبدیل به رویا شده دور از دسترس ما نخواهد بود.به امید آن روز...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر